کیم وو چونگ، اسطوره پشتکار!

کیم ووچونگ یا کیم وو جونگ به کره‌ای “김우중” (زاده ۱۹ دسامبر ۱۹۳۶ – درگذشته ۹ دسامبر ۲۰۱۹) رئیس پیشین هیئت مدیره و مؤسس گروه دوو درشهر تااگو کره به دنیا آمد و پس از جنگ ویرانگر کره،کارش را از صفر شروع کرد و یکی از بزرگترین شرکت های جهان را تاسیس نمود. کیم مؤسس و رییس شرکت دوو ، مظهر نیروی پیش‌برنده و قدرت تخیل است که توانست آسیای شرقی را به مرکز پویای رشد اقتصادی تبدیل کند.
کیم با خرید شرکت‌های ورشکسته و احیای آن‌ها در بازار داخلی به موفقیت رسید. سرانجام توانست به یک کارآفرین بین‌المللی تبدیل شود و حتی در بازارهای نامطلوبی مثل بازار ایران نیز سود بدست می‌آورد.

اعتقاد کیم

بینش کیم عمیق و باورنکردنی است و کار را هیجان‌انگیزتر از بازی می‌داند و از هدر دادن پول برای خوش‌گذرانی بیزار است. دیدگاه‌های نئو کنفوسیوسی او یکی از عواملی است که کره جنوبی را به کانون صنعت تبدیل کرده و نیز باعث عملکرد چشمگیر دیگر نظام‌های اقتصادی در آسیای شرقی شده‌است.

کتاب تالیفی کیم وو چونگ

کیم وو چونگ، کتابی با عنوان سنگ‌فرش هر خیابان از طلاست دارد که سرگذشت شخصی کیم ، کتابش را از سطح نصیحت‌های اخلاقی تاجری موفق فراتر می‌برد. کیم در تبدیل مشکلات به فرصت‌ها استعداد خاصی دارد و این کتاب را در بهار سال هزار و نهصد و هشتاد و نه نوشت و در آن هنگام او در جزیره کوچک در جنوب به سر می‌برد تا به اعتصاب کارگاه کشتی‌سازی دوو در اوکپو پایان دهد.

ریسک پذیری
کیم برای سرمایه‌گذاری در کشورهای جهان سوم بسیار ریسک‌پذیر است و بیش‌از ده میلیارد دلار در پروژه‌های عمرانی شهری در لیبی سرمایه‌گذاری کرد. در ایران،
هنگام جنگ این کشور با عراق و ساخت خط راه‌آهن را آغاز کرد. کیم، این تلاش‌ها را تلاش‌های بدون فکر نمی‌داند. بدون‌شک کیم ، انسان باانگیزه‌ای است. اما نه به طمع پول. کیم چهل و پنجمین شرکت بزرگ جهان را ساخته، درآمد بسیار خوبی را به دست آورده و بخش زیادی از آن را به مراکز درمانی و مراکز تحقیق در علوم پایه و مراکز آموزشی اختصاص داده‌است. او می‌گوید پول درآوردن برای من مهم نیست چون من هر زمانی می‌توانم این کار را بکنم و اقرار می‌کند که انگیزه‌اش برای این کار ایجاد تجارتی گسترده در کره جنوبی بود تا کشورش را از فقر نجات دهد.

ماجراجویی های کیم وو چونگ
کیم هم در داخل و هم در خارج از کشور، با ماجراجویی هایش مشهور است. در سال ۱۹۸۴ پادشاه سوئد، کارل گوستاف شانزدهم، جایزه جهانی تجارت را به کیم اهد کرد. اتاق جهانی بازرگانی، هر سه سال یک بار این جایزه را به «کارافرینی اهدا می کند که با تأسیس یا توسعه شرکت خصوصی اش به توسعه کسب و کار آزاد کمک کرده است تا از او قدردانی کند. در سال ۱۹۸۸ در نظرسنجی ای که مجله اکونومیست کره برگزار کرد، کیم محترم ترین تاجر کشور انتخاب شد. سال بعد دفتر یونسکو در سئول کیم را برای کمک هایش به اقتصاد و تعهد به کار مرد سال معرفی کرد. دولت های پاکستان و سودان به او بابت تشریک مساعی اش در توسعه اقتصادی این کشورها نشان افتخار اعطا کردند. همچنین ایالات متحده و کره به او مدرک افتخاری دادند. در کشور کره دانشجویان خانم او را به عنوان معتمدترین تاجر کره ای برگزیدند.

اشتیاق کیم برای کار
اشتیاق کیم برای کار، او را در میان همکارانش محبوب کرده است. آنها هنوز هم به او استاد می گویند؛ یعنی مربی کونگ فو که به شاگردانش یاد میدهد فراتر از تصورشان بپرند. از همان ابتدا دیدگاه کیم در مورد رهبری، تعهد به مشتریان بود؛ حتی اگر کسی مجبور می شد با منسوجات از ژاپن به کره بیاید و سفارشی زیان بار انجام دهد.
کیم با پشتکار تمام توانست در سال های ۱۹۷۰ منسوجات خرده فروش های آمریکایی را تأمین کند. او پیراهن های آمریکایی را در اندازه های مختلف می خرید و سپس از کارمندهایش می خواست همۀ کوکهای آنها را بشکافند تا بتواند از روی آنها الگوبرداری کند. شرکت دوو در نیویورک دفتر فروش باز کرد؛ شهری که کیم اغلب بدون قرار قبلی، برای دیدن مشتری های بالقوه اش به آنجا می رفت. او می گوید: «به جای آنکه در روز با سه یا چهار مشتری دیدار کنم، می توانستم ده نفر را ببینم.»

کیم ، سفیر غیررسمی کشور کره
می‌توان گفت کیم سفیر غیررسمی کشورش است چرا که ورود او به این بازارها و دادوستد با کشورها ، به کره جنوبی کمک کرده‌است تا با بسیاری از آن‌ها، مانند الجزایر،مجارستان و شوروی سابق روابط سیاسی برقرار کند. اخیراً کیم با کره شمالی دادوستد می‌کند. کشوری که عبور از آن تا مدت‌ها ممنوع بود‌. بهبود روابط بین کره شمالی و کره جنوبی فرصت تجارت را برای کیم فراهم کرد و در ژانویه هزار و نهصد و نود و دو تیم با مجوز دولت به کره شمالی رفت. جایی‌که به آن، آخرین بازار بسته دنیا می‌گویند .او در آن‌جا برای تاسیس نه کارخانه برای تولید اقلامی مثل پیراهن کفش‌های ورزشی اسباب‌بازی و چمدان مسافرتی قرارداد امضا کرد. از نظر کیم، ترکیب سرمایه و دانش کره جنوبی با نیروی کار ارزان اما منظم کره شمالی می‌تواند به تولید محصولات صادراتی با قیمت بسیار مناسب منجر شود و همچنین رییس شرکت دوو متوجه شد که کره شمالی درباره او اطلاعات کاملی دارد؛ زیرا کتابش را خوانده بودند.

رقابت جویی
کیم بیشتر نگران افول روحیه رقابت جویی شرکت‌های آمریکایی است تا روحیه رقابت جویی خودش. او نگران است که بهترین و خوش آتیه ترین شرکت‌های آمریکایی به سراغ امور حقوقی و بانک‌های تأمین سرمایه بروند و درنتیجه به بازاریابی و تولید توجهی نشود .
او با خواندن خبرهای روزنامه‌ها درباره سوءمصرف مواد و الکل در بین کارگران آمریکایی رنجیده‌خاطر می‌شود اما پدیده‌ای که او را شگفت‌زده کرده‌است، احیای اخلاق کاری و روحیه تازه میل به پیشرفت در شرکت‌های آمریکایی است. هرچند کیم ایالات متحد را می‌ستاید، اما انتقاداتی نیز به آن دارد که به دیدگاه‌های انتقادی لی یاکوکا بسیار نزدیک است که می‌گوید: شرکت‌های آمریکایی دیگر مثل گذشته نیستند.در گذشته آمریکایی‌ها برای رویارویی با پدیده‌های تازه سخت تلاش می‌کردند اما هم‌زمان با پخته‌تر شدن نظام اقتصادی خود، تمایل آن‌ها به جایی کسب‌وکار،به داشتن خانه‌های اعیانی، پیاده‌روی و خوش‌گذرانی بیشتر شد. انسان بدون تلاش مداوم چگونه می‌تواند رقابت کند. از همین روی او نگران است که با رونق اقتصادی کره جوانان تصور کنند که کشورشان به اندازه‌ی آمریکا ثروتمند شده‌است و به خوش‌گذرانی روی بیاورند که می‌گوید هنوز برای ما بسیار زود است که بیکار بنشینیم و احساس رضایت کنیم.

بخشی از سخنان کیم وو چونگ
به هر جا که می‌روم بلافاصله مکانی را شناسایی می‌کنم که امکان پول درآوردن در آن وجود داشته باشد. زمانی به‌شوخی گفتم، سنگ‌فرش همه خیابان‌ها از طلاست.خب من هم با پارو این طلاها را جمع می‌کنم.البته در بسیاری از خیابان‌های دنیا پول نریخته‌است و پول درآوردن در آن‌جا آسان نیست و به تلاش و پشتکار فراوانی نیاز دارد .به‌هرحال من این شوخی را مطرح کردم تا نشان دهم واقعاً به چه چیزهایی علاقه دارم. نقاشی که برای کشیدن مناظر زیبا به مناطق روستایی می‌رود، فقط چشمش به‌دنبال مناظر زیباست . کسی که به ماهیگیری می‌رود، همیشه بهترین مکان‌های ماهیگیری در خاطرش می‌ماند. همچنین یک کارآفرین هر جا برود، به دنبال راه‌اندازی کسب‌وکارهای نو است .

شرکت دوو

دوو در سال ۱۹۶۷ توسط کیم وو چونگ تاسیس شد. این شرکت، در آغاز حیاتش به تولید لباس و منسوجات مشغول بود، اما با افزایش دستمزدها، تغییر مسیر داده و به صنعت کشتی‌سازی رو آورد.
شرکت دوو در ادامه  فعالیت‌های متنوعی انجام داده و به قسمت های دیگری مثل
۱- الکترونیک
۲- لوازم الکترونیکی مصرفی
۳- تسلیحات
۴- هوانوردی
۵- ماشین‌آلات سنگین
۶-ساخت و ساز
۷- خدمات مالی
۸- ارتباطات
وارد شد. در سال ۱۹۸۲ ، دوو با خرید بخش عمده‌ای از سهام شرکت سائهان موتور (Saehan Motor) به صنعت خودرو نیز ورود پیدا کرد.
سپس این شرکت، بخش بزرگی از وقت و منابع خود را صرف رشد بخش خودرو کرد. در ابتدا تمامی خودروهای دوو همان محصولات اوپل بودند که با کمی تغییرات ظاهری و نشانی متفاوت راهی بازار می‌شدند.
دوو  از سال ۱۹۸۸، دوو  شروع به صادرات گسترده خودرو کرد(پیروی از هیوندای).
در آن دوران هاچبک لمانز (LeMans) عمده صادرات کمپانی کره‌ای را تشکیل می‌داد. این خودرو در واقع همان اوپل کادت مدل ۱۹۸۴ با سپر، جلوپنجره و البته لوگوی متفاوت بود.( این خودرو با نام ریسر نیز عرضه شده و مدل‌هایی از آن در ایران نیز موجود است).  دوو نیز مانند دیگر خودروسازان کره ای ،دوست داشت که از
*پلتفرم‌ها
*تکنولوژی‌ها
*قوای محرکه مشترک با سایر خودروسازان
دور شود و بتواند محصولاتی اختصاصی را، توسعه دهد. برای تحقق این هدف، دوو سکان هدایت دپارتمان مهندسی خود را به الریش بِز (Ulrich Bez) سپرد. آقای بِز پیش از پیوستن به این کمپانی، سابقه فعالیت در Bmw  و پورشه را در کارنامه داشت.

هاچبک کوچک شهری ماتیز
یکی از مدل‌هایی بود که تحت نظارت این مهندس آلمانی توسعه یافت. دوو در دوران اوج خود، به دومین چایبول یا شرکت خوشه‌ای بزرگ کره جنوبی تبدیل شده و شانه‌به‌شانه کمپانی‌های معروفی مثل
۱-هیوندای
۲-سامسونگ
۳- ال‌جی
حرکت می‌کرد. اما در اواخر دهه ۹۰ میلادی وقتی که بحران اقتصادی قاره آسیا را دربرگرفت، دوو متحمل بدهی ۵۰ میلیارد دلاری (معادل ۱۱۳ میلیارد دلار کنونی با احتساب تورم) شد. با فروپاشی گروه دوو، کیم وو چونگ متواری شده و از کره جنوبی گریخت.
۶ سال بعد وقتی کیم به زادگاه خود بازگشت، به خاطر تخلفاتی مثل کلاهبرداری ۲۰ تریلیون وونی، جذب ۱۰ تریلیون وون با شیوه‌های غیرقانونی و انتقال ۱۹ تریلیون وون به خارج از کشور بازداشت شده و در دادگاه به ۱۰ سال زندان محکوم گشت. اما دو سال بعد با پادرمیانی رو مو هیون رئیس جمهور وقت کره جنوبی، کیم به خاطر خدماتی که به کشورش کرده بود، بخشیده شد. پس از فروپاشی گروه دوو، بسیاری از شرکت‌های تابعه فروخته شده یا ورشکسته شدند. تنها بخش مهمی که کماکان با نام دوو به حیات خود ادامه می‌دهد، شاخه کشتی‌سازی و مهندسی دریایی است.