پژو چجوری پژو شد ؟!

شرکت پژو

پژو به فرانسوی (Peugeot) : نام یک شرکت خودروسازی فرانسوی می باشد که در سال ۱۸۱۰ توسط خانواده پژو جهت ساخت آسیاب‌های قهوه، در فرانسه تأسیس شد اما ورود رسمی پژو به صنعت خودروسازی با تولید دوچرخه «گراند بای» را آرمان پژو در سال ۱۸۸۲ آغاز کرد. اولین خودروی پژو، پژو تیپ یک بود که خودروی سه‌چرخی بود که در سال ۱۸۸۹ توسط آرمان پژو و با همکاری گوتلیب دایملر تولید گردید.

شرکت و خانواده پژو اصالتا اهل سوشا هستند. پژو یک کارخانه تولیدی بزرگ و موزه پژو را در آنجا حفظ می کند. در فوریه 2014، سهام داران با یک طرح افزایش سرمایه برای گروه PSA موافقت کردند که در آن دانگ فنگ موتورز و دولت فرانسه هر کدام 14 درصد از سهام این شرکت را خریداری نمودند.

امروزه شرکت پژو از زیرمجموعه‌های گروه استلانتیس محسوب می‌شود و همچنان به‌عنوان بزرگترین شرکت خودروسازی فرانسه و دومین خودروساز بزرگ اروپا به‌شمار می‌آید.همچنین، پژو جزو نخستین شرکت‌های خودروسازی جهان می‌باشد و جوایز بین المللی زیادی را برای خودروهای خود دریافت کرده است، از جمله شش جایزه خودروی سال اروپا.

در نام‌گذاری مدل‌های خودروهای شرکت پژو، اندازۀ عدد سمت راست نشانه نسل خودرو است و اندازۀ عدد سمت چپ دلالت بر بزرگی خودرو دارد. برای نمونه در مدل ۲۰۶، ۶ نسل خودرو و ۲ اندازۀ خودرو را نشان می‌دهد؛ بنابراین، مدل ۵۰۴ از ۲۰۶ بزرگتر و قدیمی‌تر است. البته این مورد استثناهایی دارد؛ به‌طور مثال مدل ۳۰۹ پیش از مدل ۳۰۶ تولید شده‌است.

تاریخچه شرکت پژو

آرماند به‌عنوان موسس پژو در همان اوایل کار به ساختن ماشین علاقمند بود و بعد از صحبت و ملاقات با دایملر معتقد شد که می‌تواند این کار را انجام دهد و در سال ۱۸۸۹ اولین خودروی پژو که از نوع سه‌چرخ بود طراحی و تنها چهار دستگاه از آن ساخته شد. بزرگترین ایراد آن این بود که با قدرت بخار کار می‌کرد و احتیاج به گرم شدن به حد زیادی داشت. سال ۱۸۹۰ این مدل به هدف طراحی و ساخت یک چهارچرخ با موتور بنزینی رها شد و خودروی جدید زیر نظر دایملر ساخته شد. این محصول با سیستم دنده کشویی و تعلیق سه نقطه‌ای از بسیاری از تلاش‌های هم‌نسلان خود جلوتر بود و حتی نمونه‌ای از آن به برزیل هم صادر شد.

در پی این موفقیت مدل‌های دیگری ساخته شد که همه برای شناسایی شدن از طرف پژو با یک عدد سه‌رقمی معرفی می‌شدند؛ مدل‌هایی مثل پژو ۲۹، ۴۰، ۷۲ و ۱۵۶.

وسایل نقلیه موتوری پژو اولیه

اولین خودروی پژو، یک خودروی سه چرخ با موتور بخار که توسط لئون سرپولت طراحی شده بود، در سال 1889 تولید شد. تنها چهار نمونه ساخته شد. قدرت بخار سنگین و حجیم بود و نیاز به زمان گرم کردن طولانی داشت. در سال 1890، پس از ملاقات دایملر و امیل لواسور، بخار به نفع یک ماشین چهار چرخ با موتور احتراق داخلی بنزینی که توسط Panhard تحت مجوز دایملر ساخته شده بود، کنار گذاشته شد. این خودرو از بسیاری از خودروهای هم عصر خود پیچیده تر بود، با سیستم تعلیق سه نقطه ای و گیربکس دنده کشویی. نمونه ای به آلبرتو سانتوس-دومون جوان فروخته شد که آن را به برزیل صادر کرد.

خودروهای بیشتری به دنبال آن؛

• 29 خودرو در سال 1892
•       40 خودرو در سال 1894
•        72 خودرو در سال 1895
•        156 خودرو در سال 1898
•        300 خودرو در سال 1899

ساخته شدند.

به این مدل های اولیه اعداد “نوعی” داده شد. پژو اولین تولید کننده ای بود که لاستیک های لاستیکی (جامد، به جای پنوماتیک) را در خودروهای بنزینی نصب کرد.

پژو و مسابقات اتومبیل رانی

پژو از پیشگامان اولیه مسابقات اتومبیل رانی بود و آلبر لماتر در اولین مسابقه اتومبیلرانی جهان، پاریس–روئن، با پژو 3 اسب بخار برنده شد. پنج پژو به مسابقات اصلی راه یافتند و همه به پایان رسیدند.

  Lemaître 3 دقیقه و 30 ثانیه پشت سر Comte de Dion به پایان رسید که ماشین بخار آن برای مسابقات رسمی واجد شرایط نبود.

تاریخ های مهم شرکت پژو

در سال 1896 اولین موتورهای پژو ساخته شد. آنها دیگر به دایملر متکی نبودند. طراحی شده توسط Rigoulot، اولین موتور یک دوقلو افقی 8 اسب بخار (6.0 کیلووات) بود که در پشت نوع 15 نصب شده بود. همچنین به عنوان اساس یک نسخه تقریباً دقیق تولید شده توسط Rochet-Schneider بود. پیشرفت‌های بیشتری به دنبال داشت: موتور در تیپ 48 به سمت جلو حرکت کرد و به‌زودی به جای پنهان شدن در زیر، زیر کاپوت جلوی خودرو قرار گرفت. فرمان در Type 36 به کار گرفته شد و آنها بیشتر شبیه خودروهای مدرن شدند.

همچنین در سال 1896، آرماند پژو از Les Fils de Peugeot Frères جدا شد و شرکت خود را به نام Société  Anonyme des Automobiles Peugeot تشکیل داد و کارخانه جدیدی در Audincourt ساخت تا کاملاً بر روی اتومبیل تمرکز کند. در سال 1899، فروش به 300 رسید. مجموع فروش خودرو برای کل فرانسه در آن سال 1200 بود. در همان سال، Lemaître برنده مسابقات رالی Nice-Castellane-Nice در یک مسابقه ویژه 5850 سی سی (357 مکعب) 20 اسب بخار (14.9 کیلووات) شد.

در سال 1901 در پاریس، پژو یک سیلندر 5 اسب بخاری 652 سی سی (40 مکعب مکعبی) 5 اسب بخاری (3.7 کیلووات) را به نمایش گذاشت و چهره محافظه کارانه خود را از دست داد و به یک رهبر سبک تبدیل شد.  پژو پس از کسب مقام نوزدهم در رالی پاریس-وین 1902 با یک مسابقه 11322 سی سی (691 مکعب) 50 اسب بخار (37.3 کیلووات) و ناکام ماندن با دو اتومبیل مشابه، مسابقه را ترک کرد.

در سال 1898، پژو موتورسیکلت در نمایشگاه موتور پاریس اولین موتورسیکلت مجهز به موتور دیون بوتون را ارائه کرد. (موتورسیکلت پژو همچنان قدیمی‌ترین تولیدکننده موتورسیکلت در جهان است).

پژو در سال 1901 موتورسیکلت ها را به مجموعه خود اضافه کرد و از آن زمان با نام پژو ساخته شده است. تا سال 1903، پژو نیمی از خودروهای ساخته شده در فرانسه را تولید کرد و آنها Bébé 5 اسب بخاری (4 کیلووات)، چهار نفره 6.5 اسب بخاری (4.8 کیلووات) و 8 اسب بخار (6.0 کیلووات) و 12 اسب بخار (8.9 کیلووات) را ارائه کردند. ) شبیه مدل های امروزی مرسدس بنز.

شرکت پژو در سال 1907 اولین خودروی شش سیلندر پژو و تونی هوبر را به عنوان سازنده موتور نشان داد. سال 1910، خط تولید پژو شامل 1149 سی سی (70 مکعب اینچ) دو سیلندر و شش چهار سیلندر، بین دو تا شش لیتر بود. علاوه بر این، یک کارخانه جدید در همان سال در سوشا افتتاح شد که در سال 1928 به کارخانه اصلی تبدیل شد.

نام مشهورتر، اتوره بوگاتی، مدل جدید 850 سی سی (52 مکعب اینچ) چهار سیلندر Bébé در سال 1912 را طراحی کرد. در همان سال، پژو با تیمی متشکل از سه راننده-مهندس (نژاد نمونه ای از دوره پیشگامی، نمونه ای از انزو فراری در میان دیگران) به مسابقه بازگشت: ژول گوکس (فارغ التحصیل هنر و متری، پاریس)، پائولو زوکارلی (سابق) Hispano-Suiza) و Georges Boillot (مجموعاً Les Charlatans نامیده می شوند)، به همراه مهندس 26 ساله سوئیسی، Ernest Henry تا ایده های خود را به واقعیت تبدیل کنند. مدیرعامل این شرکت فکر کرد که شاید مسابقات اتومبیل رانی سبک کافی نباشد و تصمیم گرفت که Grandes épreuves (تورهای بزرگ) را امتحان کند. آنها این کار را با یک توده مهندسی انجام دادند: میل بادامک دوگانه بالای سر (DOHC) 7.6 لیتری چهار سیلندر (110×200 میلی متر) با چهار سوپاپ در هر سیلندر.سریعتر از سایر، ثابت شد.

این خودرو سریع‌تر از سایر خودروهای زمان خود بود و بویلوت با وجود از دست دادن دنده سوم و توقف 20 دقیقه‌ای در پیت استاپ، با میانگین سرعت 68.45 مایل در ساعت (110.2 کیلومتر در ساعت) در جایزه بزرگ فرانسه 1912 برنده شد. در ماه مه 1913، گوکس یکی از آنها را به ایندیاناپولیس برد و با میانگین سرعت 75.92 مایل در ساعت (122.2 کیلومتر در ساعت) پیروز شد و سرعت مستقیم 93.5 مایل در ساعت (150.5 کیلومتر در ساعت) را ثبت کرد. پژو را به اولین شرکت خودروسازی غیرآمریکایی تبدیل کرد که در ایندیاناپولیس موتور اسپیدوی پیروز شد. در سال 1914، موتور 3 لیتری L5 Boillot رکورد جدیدی را با سرعت 99.5 مایل در ساعت (160.1 کیلومتر در ساعت) به نام خود ثبت کرد و دوری در جایگاه دوم قرار گرفت (در یک Delage 6235 سی سی (380 مکعب اینچ) توسط رنه توماس، بازیکن سابق پژو شکست خورد). دیگری (که توسط برادر بولو، آندره هدایت می شد) در سال 1915 قرار گرفت. مدل های مشابه در سال 1916 (داریو رستا) و 1919 (Howdy Wilcox) برنده شدند.

برای گرندپری فرانسه 1913، یک L5 بهبود یافته (با موتور 5655 سی سی (345 مکعب)) با میل لنگ پیشگام، میل بادامک چرخ دنده، و روغن کاری خشک تولید شد که همه اینها به زودی در اتومبیل های مسابقه ای استاندارد شدند. زوکارلی در طول آزمایش در جاده‌های عمومی کشته شد اما Boillot به راحتی در این رویداد پیروز شد و او (و پژو) اولین برنده مسابقه دوگانه شدند. برای GP فرانسه 1914، پژو با مرسدس همتا شد، و علیرغم یک نوآوری جدید، ترمزهای چهار چرخ (فقط در مقابل مرسدس بنز)، نشان داد که ژرژ قادر به مطابقت با آنها نبود و ماشین خراب شد. (در کمال تعجب، یک مدل 1914 در ایندی در سال 1949 در تمرین با سرعت 103 مایل در ساعت (165.8 کیلومتر در ساعت) چرخید، اما نتوانست واجد شرایط شود.) پژو در سال 1915 خوش شانس تر بود و در GP فرانسه و جام واندربیلت پیروز شد.

در طول جنگ جهانی اول، پژو تا حد زیادی به تولید تسلیحات روی آورد و به یک تولیدکننده بزرگ اسلحه و وسایل نقلیه نظامی، از خودروهای زرهی و دوچرخه تا گلوله تبدیل شد.

ویژگی خودرو های شرکت پژو

پیشرانه‌های کم‌مصرف و کم‌حجم ویژگی مدل‌های جدید پژو می باشند. خودروهای این شرکت، با توجه امکانات و اندازه بدنه، چندان اقتصادی به حساب نمی‌آیند؛ اما گارانتی طولانی‌مدت و نسبت قدرت به مصرف سوخت بسیار خوبی فراهم می‌کنند. به‌عنوان مثال، پژو ۳۰۰۸ که برنده‌ی خودروی سال اروپا در سال ۲۰۱۷ شد؛ با پیشرانه‌ی بنزینی و توربوشارژ ۱.۲ لیتری، قدرت ۱۳۰ اسب‌بخار و مصرف سوخت ۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر فراهم می‌کند که برای رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت، ظرف ۱۱ ثانیه کافی است. پژو ۳۰۰۸ دیزل هم، با پیشرانه‌ی ۱.۵ لیتری، قدرت ۱۳۰ اسب‌بخار و مصرف سوخت ۴ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر دارد که در نوع خود، از بهترین‌های دنیا است.

یکی دیگر از نکات مهم درباره‌ی خودروسازی پژو، به محصولات  قابل اعتماد و کم‌استهلاک در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ میلادی مربوط می‌شود که امروزه، هنوز در آفریقا و آمریکای جنوبی، تردد دارند. در کشور کوبا، تعداد درخور توجهی از خودروهای کلاسیک پژو، در حال استفاده هستند. از این دست، می‌توان مدل 404 را مثال زد که سال ۱۹۶۰ در فرانسه رونمایی شد؛ اما تا سال ۱۹۹۱ در خطوط تولید آرژانتین و کنیا حضور داشت. پژو 404 هنوز در جاده‌های بسیاری از کشورهای شمال افریقا و امریکای مرکزی، دیده می‌شود. 

آغاز و پایان بحران در پژو(قرن بیستم)

اولین علامت ها و زمزمه های مشکلات مالی در خودروسازی پژو، در سال ۲۰۰۶، علنی شد. در ابتدا، به تعطیل کردن کارخانه‌ی بزرگ خود در کاونتری انگلستان را با ۲۳۰۰ شاغل مستقیم و ۵ هزار شاغل غیر مستقیم پرداخت. پژو برنامه‌ی تولید ۴ میلیون خودرو در سال را به‌عنوان هدف خود تعیین کرده بود اما در سال  ۲۰۰۹  به عدد ۲ میلیون رسید. همان سال، مدیرعامل، طراح ارشد و بسیاری از مسئولان پژو برکنار شدند و ارزش سهام شرکت، شدیدا کاهش پیداکرد.

برنامه‌های توسعه در پژو، از ابتدای سال ۲۰۱۰ تغییر کردند. در مرحله‌اول، بازتولید خودروهای اسپرت ارزان‌قیمت با استفاده از فناوری‌های موجود، انجام گردید. مدل RCZ یک خودروی مفهومی بود که اساسا، برنامه‌ای برای تولید آن وجود نداشت؛ اما با هدف ایجاد تنوع در سبد پژو، سال ۲۰۱۰ به فروش رسید. سال اول، ۳۰ هزار دستگاه پژو RCZ تولید شد و سال بعد، فروش به ۵۰ هزار دستگاه افزایش یافت. البته تقاضا برای این خودروی ۲‌در ۴نفره، آنقدر زیاد نبود که منجر به نجات پژو از بحران مالی شود؛ اما نام ارزش تبلیغاتی بالایی برای شرکت سازنده داشت و مورد تحسین رسانه‌ها قرار گرفت. در آن دوران، پژو و سیتروئن با عنوان‌هایی مثل “سازندگان خودروهای کسالت‌آور” و “مدرسه‌ی پیرمردها” شناخته می‌شدند؛ اما RCZ ثابت کرد، پژو می‌تواند از پیشرانه‌ی ۱.۶ لیتری با مصرف سوخت ۶.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، قدرت ۲۷۰ اسب‌بخار و سرعت‌گیری صفرتا ۱۰۰ کیلومتربرساعت ۶ ثانیه، بگیرد.

مرحله‌ی دوم  مبارزه با بحران در این شرکت اصیل فرانسوی ، تغییر ساختار سهام‌دارن عمده و هیئت مدیره‌ی پژو بود.

 مشارکت با جنرال موتورز در سال ۲۰۱۲ آغاز گردید و با فروش ۷ درصد از سهام پژو به این شرکت امریکایی، تحقق یافت. این توافق، صرفه‌جویی مالی بسیار خوبی برای گروه PSA فرانسه بود؛ چراکه می‌توانست از پلتفرم بعضی از محصولات جنرال موتورز استفاده کند و هزینه‌های خود را کاهش دهد. همان سال، مدیران پژو از احتمال تعطیلی چند کارخانه در فرانسه و اخراج ۸ هزار تا ۱۰ هزار شاغل خبر دادند که منجر به دریافت وام‌ و فاینانس از بانک‌های فرانسوی به ارزش ۱۴.۹ میلیارد دلار شد. علاوه‌بر این، دولت فرانسه هم ضمانت‌های مالی به ارزش ۹ میلیارد دلار در اختیار گروه PSA قرار داد.

در سال ۲۰۱۴، اعضای خاندان پژو قبول کردند سهم خود را از ۲۵ درصد به ۱۴ درصد کاهش دهند؛ ضمن اینکه دخالت در امور مدیریتی پژو را به سهام‌داران بزرگ، واگذار کنند. مدتی بعد، بخشی از سهام پژو به دانگ فنگ چین فروخته شد تا علاوه‌بر تأمین سرمایه برای پروژه‌های توسعه‌ی محصولات، منجر به افتتاح چهارمین کارخانه‌ی بزرگ پژو در چین با طرفیت تولید سالیانه ۳۰۰ هزار دستگاه شود.

مدیران پژو تصمیم گرفتند، بیشترین سرمایه‌گذاری را به ساخت پیشرانه‌های قدرتمند و کم‌مصرف اختصاص دهند. این شرکت موفق شد، پیشرانه‌های ۳ سیلندر با فناوری پیورتک (PureTech) بسازد که حجم کم، راندمان بالا و آلایندگی بسیار کم داشتند. این سری محصولات، جوایز متعدد، از جمله بهترین پیشرانه‌ی سال را به دست آوردند. امروزه، پیشرانه‌های پیروتک یک لیتری با قدرت ۶۸ اسب‌بخار و ۱.۲ لیتری با قدرت ۱۱۰ اسب‌بخار، روی مدل‌های هاچبک پژو، به ترتیب با مصرف سوخت ۴.۵ و ۶ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر نصب می‌شوند. همچنین پیشرانه‌های سری پرینس با کد THP طی همکاری مشترک پژو با بی‌ام‌و، گسترش یافته‌اند. این موتورهای توربوشارژ با حجم  ۱.۶ لیتر، قدرت‌های ۲۰۸، ۲۵۳ و ۲۷۰ اسب‌بخار تولید می‌کنند. در سال‌های اخیر، پیشرانه‌های هیبرید و پلاگین هیبرید هم به تولیدات پژو اضافه شده‌اند.

مرحله‌ی دیگری از اقدامات نجات اقتصادی پژو، تأسیس خط تولید در کشورهای دارای نیروی کار ارزان بود. سال ۲۰۱۱، کارخانه‌ی پژو در گجرات هند آغاز به کار کرد. مرکز مونتاژ پژو در گروه خودروسازی دانگ‌فنگ چین هم با سرمایه‌گذرای مشترک، گسترش یافت. البته پژو برنامه‌هایی برای تأسیس کارخانه در ایران نیز داشت که به دلایل مختلف، از جمله تحریم‌های امریکا و همچنین قوانین پیچیده‌ی مالکیت صنعتی در کشورمان، نهایی نشد.